[NOWOŚĆ]: Tajemnice grafologii: Tomasz Szewczyk – Przejaw myśli w dziejach. Odczytywanie osobowości metodą Gralskiego
Najnowsza publikacja Tomasza Szewczyka to bardzo ciekawa próba rekonstrukcji zarówno historycznej, jak i metodologicznej, która dotyczy niezwykle tajemniczej, nieodgadnionej postaci, profesora Henryka Grudzińskiego-Gralskiego. Henryk Grudziński (pseudonim: „Gralski”) to najwybitniejszy polski grafolog, który w 1923 roku założył i Polski Instytut Grafologii Naukowej. Rozbudował on koncepcję Ludwika Klagesa i opracował „swój system grafologiczny”, obejmujący zespół zasad interpretacyjnych i kryteriów, jakim należy poddać badaną próbkę pisma (rękopis). Klucz grafologiczny Gralskiego, uwzględnia m.in. poziom pisma (niewyrobiony, szkolny, stylizowany, indywidualny, chaotyczny), kąt nachylenia, kształty i łączenie liter, bieg pisma i naciskowość. Gralski udowodnił zależności między charakterem pisma a chorobami, korzystał z grafologii w poradnictwie partnerskim, psychotechnice, pedagogice oraz stosował metody grafometryczne w ocenie autentyczności podpisów.
Publikacja pod tytułem: Przejaw myślenia w dziejach. Odczytywanie osobowości człowieka metodą Gralskiego składa się z pięciu rozdziałów, poprzedzonych przedmową. Pierwszy rozdział: „Poznaj samego siebie w kulturze i myśli europejskiej”, zawiera przegląd historycznego myślenia. W tej części zawarte są takie dyscypliny jak: historiozofia, psychologia konstytucjonalna Kretschmera, fizjonomika, chirologia, chiromancja, grafologia, pismoznawstwo sądowe. Wybitny profesor, Henryk Grudziński, utożsamiał się z takimi nurtami filozofii jak: empiryzm, racjonalizm, naukowość, sięgał także do założeń egzystencjalizmu. Można uzasadnić to tym, że na samym początku swojego znakomitego wykładu zaznaczył, że jego celem jest poznanie siebie. Badał między innymi wpływ makrokosmosu na życie człowieka, interesował się tym, co ma wpływ na jego osobowość, pomagał sierotom. Taka postawa może świadczyć o wpływach pozytywistycznych na osobowość profesora. Idee pracy u podstaw i pomagania słabszym, najwidoczniej nie były mu obce. W rozdziale pierwszym czytelnik zapozna się z warsztatem pracy wybitnego rzeczoznawcy pisma ówczesnej epoki.
Zainteresowania profesora Henryka Grudzińskiego były szerokie i niekonwencjonalne. Warto nadmienić, iż pełnił funkcję bibliotekarza Krakowskiego Towarzystwa Metapsychicznego. Przyczynił się do zdemaskowania rzekomego pisma automatycznego w głośnej „sprawie Guzika”. Zagadnienia nad istotą człowieczeństwa, szczęścia, przyrody, techniki, sztuki, zdrowia, parapsychologii naukowej, wróżby i dotyczące innych kwestii wypełniają rozdział drugi. Rozdział trzeci otwiera zbiór oryginalnych aforyzmów i paradoksów zawierających sześćdziesiąt sześć poszczególnych dziedzin miłości i życia filozofa encyklopedysty, autora Uśmiechów Myśli, jakim był Profesor. Rozdział czwarty zamieszczony w całości w audiobooku przedstawia oryginalny tekst Henryka Gralskiego zatytułowany Wróżba starodawna i nowoczesna na tle najnowszej nauki o budowie ciała i charakteru, z jedną wielką tablicą, Wydawnictwa Drukarni Mieszczańskiej Stanisława Tomaszewskiego w Krakowie, mieszczącego się przy ulicy Batorego 6, wydanej w 1926 roku. Ostatni, piąty rozdział pod tytułem: „Rozszyfrowanie postaci Henryka Grudzińskiego–Gralskiego” ukazuje zgromadzone dane archiwalne i dozę wiedzy o nietuzinkowej, nieco tajemniczej stronie Profesora. Rozdział ten zilustrowany jest bogatym materiałem archiwalnym.
Autor, Tomasz Szewczyk, podjął się arcytrudnego zadania, starając się odtworzyć tę barwną postać z jedynie fragmentarycznych, choć coraz liczniejszych danych, do których jednak uzyskał dostęp jako pierwszy badacz historii grafologii, dzięki swej pasji i nieustępliwości. Informacje te, choć wciąż pozostawiają pewien margines dla dalszych dociekań, pozwalają odpowiedzieć na fundamentalne pytania oraz umożliwiają zarysowanie coraz wyraźniejszego portretu człowieka nietuzinkowego, o bardzo szerokich horyzontach, który niejednokrotnie w swoich ocenach i poglądach wyprzedzał swoją epokę.
Przez lata kwestionowano nawet samo istnienie Henryka Grudzińskiego–Gralskiego. Niniejsza pozycja jednoznacznie rozstrzyga tę kwestię, ale czy Henryk Grudziński i Henryk Gralski to rzeczywiście ta sama postać? Czy może są to dwie różne osoby? Czytelnik/słuchacz przekona się sam po zapoznaniu się z tą pozycją!
